घर

ललित रूप कर धारण

स्वरुप उग्र त्याग दो

- नंदन हेर्लेकर

ह्या माझ्या गुरूजींच्या ललितेला केलेल्या आळवणीला धाऊन आलेल्या पावसानं ओल्या झालेल्या अगदी गाभ्यातून जिवंत झालेल्या गच्चीवरल्या शेवाळावर चालताना डोक्यात मात्र व्याकूळ अस्वस्थता आहे. इथला गारवा, बेळगावचा, आयुष्याला सतत समांतर साथ देणारा पाऊस, माझी खोली, खिडकी सारं सोडून दूर जाण्याचे वेध लागलेत. कुठेतरी जीव अपार गुंतला आहे इथं पण तरीही ज़ाणवणारी एक गोष्ट आहेच की, देठापासून तोडून पुढं ज़ाणं ज़रूरीचं आहे.

माझ्या कपाटात विचरांचा कप्पा खूप छोटा आहे. अधे मधे मी थोडे फार कपडे आणि एक-दोन जीवापाड ज़पून ठेवलेली, चार पदचिन्हांसारखी, आठवणिंची बॉक्सं, किडुक-मिडूक वस्तू फेकून देतो आणि नव्या पुस्तकांसाठी जागा करतो, चार नवे आयाम गाठीला पडतात. त्यातही जुन्याचा स्थिर-स्थावराचा, आणि जंगमाचाही मोह सुटत नाही. अनावर असं पुढं ज़ाणं आहेच आहे, ते ही तितकंच खरं आणि सनातन आहे. पुढं ज़ाणं हे फर ढोबळ झालं. आपण पुढं-मागं कुठेच जात नसतो. कदाचित इथून उठून दुसरीकडं एव्हढंच काय ते.

उपमांचाच खण चाळत बसतो तेंव्हा असं दिसतं की फळातलं सुखाचं dependant जगणं बीजाला फोडावंच लागतं. बोधीवृक्षाच्या सिद्धफळात जन्मूनही, पुढे नव्या मातीत रुज़ावं लागतं. आपणच बी व्हायचं, झाड व्हायचं, कळी व्हायचं, फूल बनून झडायचं, आपणच आपल्याला बी म्हणून नव्यानं जन्म द्यायचा, शिवरीच्या जडत्वानं लहरत जाऊन मातीत रुतून रहायचं, रुज़वण करयची म्हणून.

भातं, भातं, शेतं, शेतं, सारं इथंच राहिलं आहे, बेळाच्या बुट्ट्या भरून धान्य मात्र न्यायचं. Lady GaGa म्हणते त्या प्रमाणं,

Love is just a history

That they may prove it

When you’re gone

आपलेच अस्तित्व-गुंड बांधून ठेवलेत सगळीकडे त्याला प्रेम प्रेम म्हणायचं. नाहीतरी असंख्य भावनांसारखी ती सुद्धा भावनाच आणि तिला हे महत्त असण्णं से पाप्त अनिवार.

पचण्ण चण्ण धण्ण धण्ण

नन्न बण्ण रंग हे

संग हे निसण्ण हे

चन्न हे नक्षी प्रमाणे

-  लक्ष्मीकांत

© Laxmikant G. Bongale

This content is restricted to the “Jagane.blogspot.com” and not permitted to be posted anywhere else on internet nor allowed to be regenerated in any other form or media. Violation of the copyright law will subject to the legal action against the person/entity responsible for same.